“Ozark’ta her şey oradaydı, biz onun bir parçası olduk”
Röportaj: Jason Bateman, Julia Garner, Laura Linney
*Onur Bayrakçeken’in gerçekleştirdiği bu röportaj Episode’un 11. sayısında yayımlanmıştır.
“Breaking Bad ile kıyaslandığımızda şanslı hissediyoruz. Açıkçası, o dizinin başarısına erişmek zor. Onun kalitesine ya da ömrünün yarısına varırsak, çok şey yapmışız demektir. Ama anlattıklarını ya da estetikolarak yaptıklarını taklit etmeye ya da kopyalamaya çalışmıyoruz.”
KARAKTERİNI PSİKOLOJİK OLARAK SINIFLANDIRABİLİR MİSİN MERAK EDİYORUM. BERBAT, KORKUNÇ, ÇOK KÖTÜ HABERLER ALIYOR AMA YİNE DE YIKILMIYOR?
Jason Bateman: Duygusal olarak bastırılmış biri ve bu da eşinin 2. sezonda üzerine gittiği bir şey. Yani duygularını biraz daha ortaya çıkarmaya çalışıyor. Fakat biliyorsun, sonuçta dizinin gerçekten zeki yazarları var ve doğru kokteyli hazırlama konusunda onların vereceği kararlara uymalıyız; hangi karakter daha histerik bir karaktere karşı daha ketum bir tutuma sahip olmalı ve aralarında nasıl bir denge kurulmalı, bunu yazarlarımız bilir. Aktörler olarak bizim işimiz senaryoda bunu fark etmeye ve daha sonra canlandırmaya çalışmaktır ve umarım işimizi yapıyoruzdur.
YAZARLARLA BUNUN HAKKINDA KONUŞUYOR MUSUNUZ? KARARLARINA UYDUĞUNUZU SÖYLEDİNİZ…
Jason Bateman: Onlar bu diziyi yaratmadaki hünerleriyle övgü ve güveni hak ediyorlar. Hepimiz konuşuyoruz onlarla. Laura’nın karakterinin ne yapabileceği ve ne yapması gerektiğiyle ilgili inanılmaz fikirleri vardı ve onlar da Laura Linney’in yapabileceklerine ve yapmak istediklerine dair fikirlerini duyma konusunda anlayışlı olmanın ötesinde oldukça da heveslilerdi açıkçası.
Julia Garner: Doğru. Dizinin senaryosu gerçekten harika, her şeyin yazıyla başladığını hissediyorum. Eğer iyi senaristleriniz yoksa sizin yapabilecekleriniz de sınırlıdır. Ozark’ta her şey oradaydı ve biz onun parçası olduk, böyle bir işin parçası olmak ve bu rolü canlandırmak gerçekten çok eğlenceli; Jason Bateman ve Laura Linney gibi oyuncularla çalışmak da öyle, işinizi kolaylaştırıyorlar. Ruth için, en azından o utancı taşımak çok önemli, bu yüzden belirli şekillerde hareket ediyor, çünkü rahat hissetmiyor.
OZARK ALIŞILMADIK BİR DİZİ VE İNSANLARIN ONU SEVDİĞİNİ, KABULLENDİĞİNİ VE HATTA FAZLASINI İSTEDIĞİNİ FARK ETTİNİZ. BU, SİZİN ÜZERİNİZDE DEVAM ETMENİZ KONUSUNDA BİR BASKI OLUŞTURUYOR MU YA DA DEVAM ETMENİZ IÇIN BİR TEŞVİK SAĞLIYOR MU?
Jason Bateman:Ne zaman ki bir şeyler yapıyorsunuz ve insanların zevk aldığını öğreniyorsunuz, bu size büyük bir rahatlama ve teşvik sağlıyor. Çünkü hepimiz bir baloncuktayız ve kimsenin izleyip izlemediğini ya da beğenip beğenmeyeceğini bilmiyoruz. Yazarlar da yine izleyicinin tırmanan bir gerilimi hak ettiğini anlıyorlar. Daha çok bölüm olacaksa bir laf kalabalığı istemezsiniz. Bence çok iyi diziler yapılıyor ve bu da izleyicinin talebini hep üst seviyede tutuyor; hep belirli bir seviyeyi tutturmak ve biraz daha iyisini yapmak durumundasınız. Bu bazen olay örgüsünde tırmanan bir gerilimle, bazen duygusal karmaşayla, bazen estetikle karşılanıyor ve böyle gidiyor, diziye harika aktörler katıyor ve asla ölmeyeceğini düşündüğünüz kimi karakterleri öldürüyorsunuz. O kişiyi öldürdükleri halde hikâyeyi nasıl devam ettirecekleri de bugünün TV’sinde bir başka dinamik. Ve tekrar söylüyorum, bence bizim yazarlar tüm bu süreçleri çok iyi kotarıyor.
Laura Linney: Ayrıca sezonun çekimleri sırasında çok şey öğreniyorsunuz. Karakteriniz hakkında, birbiriniz hakkında çok şey öğreniyorsunuz. Ve şanslıyız çünkü aslında birbirimizden gerçekten hoşlanıyoruz. Set ortamı çok keyifli, hepimiz anlaşıyoruz.
KARAKTERİNDEN VE KARA PARA AKLAMAYA NASIL KARIŞTIĞINDAN BAHSEDER MİSİN? SORUNUN İKİNCİ KISMI İSE ŞU: MISSOURI OZARKS’TAKİ YASA VE DÜZEN HAKKINDA NE ÖĞRENEBİLİRİZ?
Jason Bateman:Kara para aklama kısmı… Bu konuda sizin de fikrinizi duymaktan mutluluk duyarım. Umarım tüm o ot ve onun işleyişiyle ilgili mekanikler sıkıcı gelmemiştir! Ozark’taki yasa ve düzen hakkında ne öğrenebiliriz? Bilmiyorum. Ozark’ta suç oranıyla ilgili bir belgesel yapmaya çalışmıyoruz. Bill Dubuque’un bu şeyi yapmak istediği yer orası. Çocukken oraya çok fazla gitmiş, çok renkli bir tarihe sahip olduğunu biliyor. Yazmak istediği kimi karakterleri buradan çıkarıyor ve onları bazı büyükşehir insanlarıyla bir araya getiriyor. O büyükşehir insanları, öbürlerinin üzerinde bir hâkimiyet kurabileceklerine inansalar da yanılıyorlar. Sonuçta kültürel ve ekonomik bir çatışma yaşanıyor.
İKİNCİ BÖLÜMDE RUTHIE’NIN BİR EV OLASILIĞINDAN BAHSEDERKEN NEREDEYSE MUTLU OLDUĞU BİR AN VAR. BU GERÇEKTEN TRAJİK, ÇÜNKÜ NORMAL BİR YAŞAMIN ONU NASIL CEZBETTİĞİNİ GÖRÜYORSUN. BU KARAKTERE BAKTIĞIN VAKİT, HIÇ ŞÖYLE BIR DURUP FARKLI BIR BAĞLAMDA, RUTHIE NE YAPARDI DİYE DÜŞÜNDÜĞÜN OLUYOR MU?
Julia Garner: Bu gerçekten ilginç bir nokta benim için; çünkü senaryoyu ve Ruth’un rolünü okuduğum o birinci günden itibaren her daim, Ruthie yürek burkan bir biçimde sürekli umut ediyor. Hep daha iyisini istiyor ama hiçbir zaman elde edemiyor. Doğaya karşı yetiştiğin çevre, sorun hep burada: Dürüst olmak gerekirse nasıl olacağını bilmiyorum. Demek istediğim, belki de başka bir evde büyüdüğünde daha iyi olurdu çünkü sorguladığın belirli şeyler var.
GEÇEN SEZON RUTHIE VE WENDY’LE İLGİLİ NASIL BİR ANNE-KIZ İLİŞKİSİ OLDUĞUNU GÖRDÜĞÜMÜZ KISA SAHNELER VARDI.
Julia Garner: Doğru, bir anne figürü çünkü bir anne figürüne sahip değil. Bence Ruth kabul görmeyi istiyor ama asla kabul görmüyor. Ve bence bu yüzden ilk başta Marty’ye çekildi çünkü Marty ona daha önce hiç hissetmediği bir duyguyu verdi, onu öyle gördü.
LAURA, BİRBİRİNİZDEN HOŞLANDIĞINIZDAN BAHSETTİ. İNSANLAR DA KİMYANIZ HAKKINDA KONUŞUYORLAR. KİMYA NEDİR VE İYİ BİR KİMYA TUTTURAMAMIŞ OLSANIZ NE YAPARSINIZ?
Laura Linney: Bence kimyanın tutması saygı, güven, eğlence ve özgürlük hislerinin bir sonucu. Bu parametreler bulunduğunda siz de elinizden gelenin fazlasını veriyorsunuz. Çünkü birlikte çalıştığınız kişiye karşı gerçekten güven ve ilgi duyuyorsunuz, bu da sahneye ve tüm işe bir yaşam enerjisi veriyor. Buna sahip olmadığınızda, kendinizi güvende hissetmediğinizde, ilginizi çekmediğinde çalışmak eziyet oluyor. İyi anlamda söylüyorum, çok dramatik ve çok yoğun bir film, oyun ya da dizi izlediğimde çok etkileniyorum. Böyle işlerden sonra insanlar gelip, “Yorgunluktan ölüyor olmalısın!” diyorlar, o zaman da “Hayır,” diyorum, “çünkü tüm parçalar yerine oturmuştu.” Ozark da böyle çok yoğun bir yapım olsa da, yapılacak bir dolu iş olsa da kendimizi yormadan kotardığımızı fark ettim. Çünkü hemen her şey doğru ayarlanmış. Yapım tasarımı, sinematografi, oyuncular, her şey bizim için yerli yerinde; sanki el ele tutuşmuşuz, hep birlikte güzel vakit geçiriyoruz. Harika bir iş yani!
SEN NE DERSİN JASON?
Jason Bateman: Birini sevdiyseniz, ortaya bir şekilde iyi kimya çıkar. Bu, bile isteye yapabileceğin bir şey değil. Laura’nın söylediklerine ek olarak şunu belirtmeliyim: Eğer bir kimseyle iyi bir kimyaya sahip değilseniz, bilincinde olmanız gereken başka bir iş ve çaba seviyesi vardır. Sanki hepimiz o kadar iyi anlaşıyoruz ki bu dramatik anları gerçekten yaşıyor ve seviyoruz… İnandırıcı olmanız gerek.
İLK SEZONUN BAŞARISINI NEYE BAĞLIYORSUNUZ? BİR DE OZARK YER ALDIĞINIZ DİĞER İŞLERDEN NE AÇIDAN AYRILIYOR?
Julia Garner: Aynı şeyleri tekrar edeceğim ama çekim vakti geldiğinde sete giderken eve gidiyormuş gibi hissediyoruz.
Laura Linney: Bir şekilde takdir edemeyeceğiniz bir kısım yok. Demek istediğim, sette yürüyoruz ve yerleri görüyoruz, sonra üretim tasarımını görüyoruz, sonra cast’ı görüyoruz, sonra ne söyleyeceksek söylüyoruz… Ardından üreticilerimizin lojistikle nasıl başa çıktıklarını ve yollarına çıkan her şeyi nasıl aştıklarını ve Netflix’in bizi nasıl desteklediğini görüyoruz. Böylece bir çanak balda olduğunu fark ediyorsun; hepimiz bir çanak balın içine düşmüş gibi hissediyoruz! Bu eğlenceli bir iş. Bu iyi bir iş. Bu güç bir iş. insanı sınayan bir iş. Her zaman kolay değil çünkü ifa etmesi zor. Mutlu mesut aylaklık etmiyoruz sürekli. Ayrıca yapımın talepleri ve yaratıcı sürecimiz arasında gerçekten bir harika denge var. Birbirleriyle uyumlular, birbirlerine saygı duyuyorlar ve diğer yapımlarla Ozark arasında benim gördüğüm en büyük fark bu.
GEÇMİŞTE, ELEŞTİRMENLER BU PROGRAMI “BREAKİNG BAD” İLE KARŞILAŞTIRDI VE ÖZELLİKLE İKİNCİ SEZONDAKİ GİBİ HİKÂYENİN BÜYÜK BİR KISMININ BU HAYATIN AİLEYI NASIL YOZLAŞTIRDIĞIYLA ALAKALI OLDUĞUNU SÖYLEDİLER, ÖZELLİKLE DE WENDY’NİN İKİNCİ SEZONDAKİ ARTAN ACIMASIZLIĞINA ODAKLANARAK. BÖYLE BİR DURUMDA BİR AİLENİN NASIL HAYATTA KALACAĞI HAKKINDA KONUŞTUKLARINIZDAN BİRAZ BAHSEDEBİLİR MİSİNİZ VE SİZCE BU BAKIŞ AÇISI, DİZİNİN TEMASI MI? AİLE, YAPMAYA ÇALIŞTIKLARI ŞEYLERİN DOĞASINDA VAROLAN YOLSUZLUKTAN KURTULABİLİR Mİ?
Jason Bateman: Ulaşmaya çalıştığınız kitle ile ilişki kurma fırsatlarını araştırıyorsunuz ve açıkçası aile dinamikleri her zaman bir gösterinin ya da filmin bağlanmaya çalışacağı bir şey; çünkü herkesin bir ailesi var, işlevsel olsun olmasın… Bunun Chris Mundy’nin akıllıca bir kararı olduğunu düşünüyorum, her şeyin nereye gidebileceğini bildiriyor; alınan kararlar, ailenin mutluluğunu korumak ya da çıkmak anlamında. Byrde ailesi bu gösteriye son vermeye çalışıyor. Byrde ailesi, Sezon 2, 3, 4, 5 ile ilgilenmiyor. Eve gitmek istiyor gibiler. Bu nedenle tüm kararlar bunu sona erdirmek ve bunu tekrar sağlıklı hale getirmek, tekrar sıkıcı bir aile haline gelmek için veriliyor. Bunu izlemek de canlandırmak da ilginç. Breaking Bad ile kıyaslandığımızda şanslı hissediyoruz.
Açıkçası o dizinin başarısına erişmek zor. Onun kalitesine ya da ömrünün yarısına varırsak çok şey yapmışız demektir. Ama anlattıklarını, estetik olarak yaptıklarını taklit etmeye ya da kopyalamaya çalışmıyoruz.
WENDY İKİNCİ SEZONDA BİR ADIM DAHA ATIYOR VE DAHA DA ACIMASIZ GİBİ GÖRÜNÜYOR. BU KASITLI BİR SEÇİM MİYDİ? BU KARAKTERLERİN NASIL EVRİMLEŞTİĞİNİ ANLATABİLİR MİSİN? WENDY’NİN, MARTY’NIN İLK SEZONDA SAHİP OLDUĞU ACIMASIZLIĞIN YERİNİ ALDIĞINI HİSSETTİNİZ Mİ?
Laura Linney: O çok içgüdüsel bir insan. Kurnaz ve zeki. Duygusal açıdan en olgun insan değil. Bu şekilde şaşırtıcı, çünkü o çok etkili, ama kararları -en iyi ihtimalle- sorgulanabilir. Ve gerçekten her şey hayatta kalmakla ilgili… Wendy hayatta kalmaya çalışıyor. Böylece çok önemli bir yere gidiyor, bunu yapmak için. Doldurulmayan boşluklar olduğunu görüyor ve çabucak doldurması gerektiğini fark ediyor. Bence gördüğün bu. Sabırsızlaşıyor.
