Sude Belkıs’ı geç tanıdım desem yalan olmaz. 14 Mayıs 2023 seçimlerinden hemen önce bir yayınında, “Açılın, ben sandık müteahhitiyim!” dediği kısa bir kesitle herkesin olduğu gibi benim de keşfetime düştü. Ardından Twitch yayınlarını ve YouTube kanalını takip etmeye başladım.
Bu röportaj ise Sude’nin bu sene başladığı, kendi tabiriyle “vlog ve dizi gibi” akan projesi Hasçelikler and the City vesilesiyle gerçekleşti. Hasçelikler, tam ihtiyacımız olan zamanda geldi; kısa sürede sosyal medyada patladı, FOMO’yu iliklerimize kadar hissettirdi.
Sude Belkıs’la kamera önü ve kamera arkası kariyerinin başlangıcından Hasçelikler and the City’ye kadar pek çok konuyu konuştuğumuz çok keyifli bir sohbet gerçekleştirdik. Sude’nin sıradaki projesini büyük bir merakla bekliyorum. Kendisi de bu kez yepyeni bir kulvarda, öncekiyle kıyaslanmayacak bir şey yapacağının ipuçlarını verdi. Keyifli okumalar…
Sude Hanım, birçok alanda bu denli üretken olduğunuzdan size biraz fazla soru soracağım ama öncelikle sizi daha yakından tanımak isterim. Bir ajans geçmişiniz olduğunu biliyorum. Peki yayın, dizi ve film yolculuğunuz nasıl başladı? Nasıl başladınız bu işe?
Aslında uzun süre kamera arkasındaydım ve proje yöneticiliği yaptım. Ama her zaman kamera önünde olmayı da seviyordum. Aslında hiçbir zaman bu şekilde bir kamera önü görünürlüğümün olacağına ihtimal vermiyordum. Ne kadar istesem de bu konuda desteklenmemiş hatta buraya çok da layık görülmemiştim. Kendimi bu yüzden oyuncu değil, oyun kurucu olarak düşünüyordum. Yaptığım şeyler zamanla bu yola çıktı. Zamanı geldi, oynar mısın dediler, oynadım.
Uzun ve ödüllerle dolu bir festival yolculuğunun ardından geçtiğimiz ay MUBI kataloğuna eklenen kısa film Dilan Hakkında Konuşmalıyız’dan da bahsetmek isterim. Bu süreç nasıl gelişti? Filmi henüz izlememiş birine nasıl anlatırsınız?
Film, 30’una yaklaşan, İstanbul’da yaşayan, sinema mezunu bir kadının üretemiyor olmasını inceleyen bir belgesel gibi aslında. Filmin yazarı ve yönetmeni Umut Şilan, beni sosyal medyadan yıllar öncesinden beri tanıyormuş. Bir gün telefonlaştık, kahvaltıya oturduk, projeyi anlattılar, ben varım dedim.
Filmin yönetmenliğini Umut Şilan Oğurlu üstleniyor. Yapımcılar arasında Dilan Çiçek Deniz ve Zeynep Dilan Süren gibi tanıdık isimler var. Ayrıca Nur Sürer ile birlikte kamera karşısına geçtiniz. Bu ekipte çalışmak nasıldı?
Set ortamımız arkadaş ortamı gibiydi. Çok rahat oynadım diyebilirim. Bu isimlerle tanışmak ve bir araya gelmek güzel bir fırsattı. Bir film olmanın yanında her zaman güzel bir anı olarak da hatırlayacağım. İlk filmimde Nur Sürer’le oynadım, daha ne olsun.
Ben oyunculuğunuzun ciddi manada çok iyi olduğunu düşünüyorum. Sizi Dilan Hakkında Konuşmalıyız’da izlediğimde çok beğenmiştim. Sonrasında Gizli Bahçe dizisinde de rol aldınız. Erken final yapmış olsa da ana akım bir dizide yer almak nasıl bir deneyimdi? Tekrar yapar mısınız?
Çok teşekkür ederim, çok sevindim. Çok eğlenceliydi aslında, ben kariyerimde erken final vermiş bir televizyon dizisinde küçük rol oynamış olmayı istiyordum. Onu gerçekleştirmiş oldum. 🙂 Benim hayat hikâyem için gerekliydi.
Aslında gelen teklifleri değerlendiriyorum ama içime sinen bir hikâye ve karakteri oynamayı daha çok isterim.
Hasçelikler’den bahsetmeden önce, tebrik etmek istiyorum sizi. Birkaç aydır sosyal medyada büyük ses getiren bir “dizinin” sonuna geldiniz. Final bölümünü konuşmaya başlamadan en başa dönersek Hasçelikler and the City nasıl doğdu? Yolculuğunu sizden dinleyebilir miyiz?
Esasında hikâye anlatmak ve skeç tarzı şeyler yapmak istiyordum. Önceki içeriklerimde de aslında buna yaklaşan denemeler yapıyordum. YouTube’da birkaç denemem de olmuştu. Ancak prodüksiyon kısmı bizi hem yavaşlatıyor hem de maddi olarak zorluyordu. Bu yüzden hızlı üretemediğimi fark ettim. YouTube’da seri olarak her bölüm farklı karaktere bürünüp farklı bir hikâye gibi vloglar çekeceğim bir seriye başlayayım dedim. İlk bölümde de tanımadığımız birinin düğününe gidelim dedik. O gün evimde arkadaşlarımla vakit geçiriyorduk ve hadi kalkın gidiyoruz, dedim. Olay böyle başladı. O videoda karakterler çok sevilince tamam bu hikâyeden devam edelim, diğer seriyi rafa kaldırayım, dedim. Özetlemek gerekirse olayımız budur.
Hasçelikler’in sosyal medyada organik şekilde yayılan bir etki yarattığını düşünüyorum. Sizin bir ajans geçmişiniz olduğunu, yıllardır içerik ürettiğinizi biliyoruz. Projeyi profesyonel anlamda siz nasıl değerlendirirsiniz? Süreç boyunca “bunu farklı yapardım” dediğiniz noktalar oldu mu?
Zamanın ruhunu çok iyi yakaladığını düşünüyorum. Doğru zamanda doğru yerdeydi bu proje. Tabii arkadaşlarımın emeği ve komedisi de bir o kadar etkili. En başında belki de planlanmadığı için bazı boşluklar çok var. Ama eksiğiyle fazlasıyla seviyoruz işte. Bu tecrübeyle en başında yapsak bence farklı olurdu çünkü çok şey öğrendim. Gerçekten bizim için bir okul oldu bu süreç.
Diziyi ilk bölümlerinden itibaren takip eden biri olarak, aldığı tepkilerin dalgalanmalarına da şahit oldum. İlk bölümlerde oldukça pozitif dönüşler varken zamanla linç edilmeye kadar gitti işler. Bu dönüşümü nasıl deneyimlediniz? Tepkilerdeki bu değişim işin gidişatını ve doğallığını etkiledi mi?
Bizi etkilemedi desem yalan olur. Ama hep bir ders verdi. İnsanların sevmemesi normal, ona bir şey diyemeyiz tabii. Sadece şunu da bilmek gerek, sosyal medyadaki sevgi de nefret de güvenilir değil. O yüzden sen bildiğini yap, gün sonunda gerçek olan sensin. Sosyal medyada büyük ölçüde yer alınca tabii ki farklı linçlerin de yorumların da gelmesi normal. Öğretti diyorum ben yani geri dönüp bakınca.
Açıkçası diziyi “doğal” hissettirmek için fazla kasmaması, “bizden” klişesine düşmeden samimi olmayı başarması yönünden oldukça başarılı buluyorum… Siz ne dersiniz bu konuda? İzleyici bakış açısıyla baktığınızda siz bu diziden tatmin olur muydunuz?
Aslında dizi gibi izlenmezse daha çok tatmin edeceğini düşünüyorum. Ara form bir şey bu. Vlog ve dizi gibi diyorum. Ben bu karma biçimi ve medya kullanımını da ayrıca sevdim ve doğallığı veren şeyin de bu olduğunu düşünüyorum. Komedide özellikle barizlik vardır. En zor anlayan kişi bile anlasın diye komik unsurun altı çizilir ısrarla. Bundan olabildiğince kaçtık. Göze sokmadık ve doğal bir akış izlettik.
Finale gelirsek hikâyeyi tadında bırakmak için miydi, başından bu kadar süreceğini planlamış mıydınız? Final öncesinde karakterlerin biraz daha derinine inmeyi bekleyenler vardı…
Tadında kalması daha önemli bizim için. Aslında her karakteri izledik, bölüm sayısına ve süreye bakarsak olabildiğince yaptık bunu. Biz sanırım ocak ayında karar vermiştik finale kadar kaç bölüm ve nasıl yapacağımıza. Süreçte uzamalar da oldu. Ramazan girdi, 19 Mart dönemi girdi ve bir ay ara verdik. Eldekilerle bu kadar yapabildik.
Çok tatlı bir prodüksiyon izlediğimizi düşünüyorum. Çekimleri birlikte yapıyorsunuz, kurguyu siz üstleniyorsunuz, kimse profesyonel oyuncu değil. Tüm bunlara rağmen –hatta sayesinde- ortaya oldukça komik ve keyifli bir iş çıktı. Hazırlık sürecinizden bahseder misiniz biraz?
Genel olarak bölüm konusu sahneler ve akışı çıkarıyorum ve arkadaşlarımla paylaşıyorum. Onlardan da fikir alarak geliştiriyoruz ve çekime giriyoruz. Öncesinde sahneler için gerekiyorsa cast, mekân, dekor, ne gerekiyorsa onları hazır ediyorum. Bu konuda takipçilerimden de yardım alıyorum. Çekimde genelde kamera önünde kim yoksa o çekiyor. Sonra ben videonun kurgusuna giriyorum. Aslında bölüm öncesinde akışsal bir kurgu çekilirken bir kurgu ve masaüstünde kurgu olarak 3 aşamadan geçiyor ve son halini alıyor. Süreç içindeki değişimler bölümü etkiliyor. Doğaçlamaya çok açığız ve öyle akıyoruz.
Başlangıçta bir metniniz, bir yol haritanız var mıydı?
Hayır, o yüzden biraz dağınık açıkçası. Herkes kendi karakterinin köşesine zamanla geçti ve büyüttü.
Sude Belkıs Akgün: “Yıllar önce, mezun olduğum sene, kapı kapı dolaşıp bedava çalışabileceğim bir reklam ajansı arayıp bulamazken şimdi yaptığım proje sektör tarafından LinkedIn’de takdir görüyor.”
Final bölümüne gelirsek… Buse ile Uğur’un düğün haberi günlerce konuşuldu. Fotoğraflar, videolar, karakterlerin kıyafetleri dahi büyük ses getirdi. Hatta pazarlama örneği olarak LinkedIn’de paylaşıldı. Final fikri nasıl ortaya çıktı?
Finalde büyük bir şey istiyordum ve kafamda düğün fikri vardı ama bütçe olarak karşılayabilecek durumda değildim tabii. Ocak ayında finali ve finale kadar olan bölümleri konuşurken düğün olarak yapmak istiyorum dedim, kızlar da bu fikre çok yükseldi.
Sponsorluk için markalarla toplantılar, görüşmeler, uzunca mailleşmeler yaşadık ve sonunda oldu. Burada bana şevk veren şu; biz bir yapım şirketi, bir ajans değiliz. Belki etki alanının büyüklüğünden arkamızda koca bir ekip var sanılıyor. Ben ve menajerim yürütüyoruz süreçleri. Ajans yok, patron yok, insanları çatı altına toplayan aylık maaş sistemi yok. Kazancı şeffaf şekilde böldüğümüz bir kazanç sistemimiz var. Final bölümünde, düğünü esasında Ceren Çaylak ve Yağmur Şenol ile hazırladık. Oyuncu arkadaşlarımız dahil yanımdaki insanların motivasyonu bir hayale ortak olmaktı. Bu yüzden bu iş organik. Bu yüzden şaşırtıyor, bu yüzden riske girebiliyor. Çok mutluyum. Yıllar önce, mezun olduğum sene, kapı kapı dolaşıp bedava çalışabileceğim bir reklam ajansı arayıp bulamazken şimdi yaptığım proje sektör tarafından LinkedIn’de takdir görüyor.
Tüm bu sürecin ardından genel bir değerlendirme rica edeceğim. Hasçelikler and the City, yaratıcısı olarak sizin için ne ifade ediyor? Bu işi nasıl hatırlayacaksınız?
Bir okul olarak hatırlayacağız bence. İzleyiciler için farklıdır ama ben çok şey öğrendiğim bir süreç yaşadım. Hayata dair, insanlara dair, üretmeye dair… 10/10 diyorum.
Son olarak gelecek projelerinizden bahsetmek isterim. Başka bir dizi projesi üzerinde çalışıyor musunuz? Bize verebileceğiniz bir ipucu var mı?
Herkes Hasçelikler’in devamını ya da benzerini bekliyor, biliyorum. 🙂 Ama bir önceki işle yarışmayacak, farklı kulvarda şeyler yapmayı seviyorum. Elbette kadın hikâyeleri devam edecek. Neslihan olmaz ama başka isimler olur. Daha çooook şey var, merak etmeyin…
Bu röportaj, Episode Dergi’nin 60. sayısında yayımlanmıştır.
